ചുവന്ന അക്ഷരങ്ങള്‍
കവിതയ്ക്കായ് കാത്തുകിടന്ന
തണുത്ത രാത്രിയില്‍
കരിമേഘങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്ന്
ചന്ദ്രലേഖ എന്ന പോലെ
മസ്തിഷ്കത്തിനും ഹൃദയത്തിനും
മധ്യേ മുമ്പെങ്ങോ കുഴിച്ചു മൂടിയ
ചില സത്യങ്ങള്‍ തുറിച്ചുനോക്കി
മഴയായ് പെയ്യും മുമ്പേ
ബാഷ്‌പീകരിച്ച വാക്കുകള്‍
ആകാശത്തേക്ക് ഉയര്‍ന്നു
ആകാശത്തേക്ക് ഉയര്‍ന്നു
വരികള്‍ക്കായ് പിന്നെ
നിയോണ്‍ വെളിച്ചത്തില്‍
മുങ്ങിയ നഗരപ്രതിമ മുതലങ്ങോട്ട്
ഒന്നു തൊടും മുമ്പേ വീണുടാഞ്ഞ
വളപ്പൊട്ടുകളായ് ഒരിക്കല്‍ കൂടി
ബിംബങ്ങളെല്ലാം ചിതറിയുടഞ്ഞങ്കിലും
കസവുനൂലില്‍ തുന്നിയ
വാക്യങ്ങളില്‍ കണ്ണീര് മറക്കും മുമ്പേ
വഴിവക്കിലെ തിളങ്ങുന്ന
മഞ്ചാടിത്തുള്ളികളില്‍
ഞാനെന്റെ ചുവന്ന അക്ഷരങ്ങള്‍
ആരും കാണാതെ പെറുക്കിയെടുത്തു.
വളപ്പൊട്ടുകളായ് ഒരിക്കല്‍ കൂടി
ബിംബങ്ങളെല്ലാം ചിതറിയുടഞ്ഞങ്കിലും
കസവുനൂലില്‍ തുന്നിയ
വാക്യങ്ങളില്‍ കണ്ണീര് മറക്കും മുമ്പേ
വഴിവക്കിലെ തിളങ്ങുന്ന
മഞ്ചാടിത്തുള്ളികളില്‍
ഞാനെന്റെ ചുവന്ന അക്ഷരങ്ങള്‍
ആരും കാണാതെ പെറുക്കിയെടുത്തു.