എന്റെ ആത്മാവ് നിന്റെ ശരീരത്തോട്
സ്വപ്നത്തില്പോലും
തിരിച്ചെടുക്കാന് പറ്റാത്ത വിധം
നിന്നിലേക്ക്
ഞാന് സമാധിയാവും
നാളെ നീ
കണ്ണാടിനോക്കുമ്പോള്
ചാരുതയാര്ന്ന
നിന്നുടല്
ഇരമ്പുമൊരു കടല് മാത്രം
അശാന്തമായ
കടലിനെ നീ ഭയക്കും
മണമില്ലാത്ത
ഒറ്റപ്പെട്ട പൂവിലേക്ക്
നിന്റെ ചിത്രശലഭങ്ങള്ക്ക്
ആരും വഴികാണിക്കനുമിടയില്ല
അനശ്വരമെന്ന്
സ്വയം കബളിപ്പിക്കപ്പെട്ടത്
നഷ്ടപ്പെട്ടപ്പോള്
വാക്കുകളുടെ കൊടുംകാട്ടില്
നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ
ഒരു കവിതയെപ്പോലെ
സുന്ദരാവയവങ്ങളെല്ലാം
നിനക്കപരിചിതമാവും.
ഇനിയും
പുറംതൂവലുകളില് മാത്രം
നിന്നെ കണ്ടെടുക്കാന്
ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്
പിന്നെ എങ്ങിനെ
നിന്നിലെ എന്നെ നീ
തിരിച്ചറിയും